Κάποτε και πριν από χιλιάδες χρόνια αυτός ο τόπος δέχτηκε του κόσμου τις επιθέσεις, από του κόσμου τους βαρβάρους, μόνο και μόνο για να κάνουν οι βάρβαροι αυτόν τον ιερό τόπο τον σωματικό και πνευματικό τους βόθρο, κάποια όμως παλληκάρια τότε μην λογαριάζοντας πλούτη, στέμματα και τίτλους στάθηκαν μπροστά στις εκατοντάδες χιλιάδες βαρβαρικές αγέλες, με μόνο σύμμαχο την ψυχή τους, μία ασπίδα και ένα σπαθί, κομματιάζοντας με αυτά τα βρώμικα όνειρα αυτών των βαρβάρων, μόνο και μόνο για να έχουν οι απόγονοι τους το δικαίωμα στον πολιτισμό, στο φώς και στο να λέγονται Έλληνες.
Αδέλφια μου Έλληνες,
Κάποτε και όχι πολύ μακριά από το τώρα, κάποια παλληκάρια αγνοώντας τα πλούτη, την ξεκούραση, την βολεψιά και το ατομικό συμφέρων ξεχύθηκαν στις βουνοκορφές και στις πεδιάδες της πατρίδος μας, φωνάζοντας ΛΕΥΤΕΡΙΑ και ΑΕΡΑ, με μόνο σύμμαχο μερικά λιανοτούφεκα, σκουριασμένα σπαθιά και σκισμένες χλαίνες, για ένα και μόνο σκοπό, για να έχουμε τώρα εμείς το δικαίωμα να συνεχίσουμε να λεγόμαστε Έλληνες και να ζούμε σε έναν πολύτιμο και μοναδικό γεωγραφικό τόπο, που Θεοί και άνθρωποι ονόμασαν ΕΛΛΑΣ.
Αδέλφια μου Έλληνες,
Οι απόγονοι όλων αυτών των παλληκαριών, των ηρώων και των ημίθεων πολεμιστών είμαστε εμείς, αλλά δυστυχώς οι δικοί μας απόγονοι δεν θα γράφουν τα ίδια για την δική μας ιστορία, διότι εμείς δεν θα τους αφήσουμε ιστορία, για να έχουνε να γράφουν.
Αδέλφια μου Έλληνες,
Βάλαμε την ατομική μας βολεψιά και το προσωπικό μας συμφέρων πάνω από την πατρίδα μας και αυτό η ιστορία δεν θα μας το συγχωρήσει ποτέ, ελπίζω μόνο να μας δώσει την ευκαιρία η ζωή, να θυσιάσουμε την ζωή μας για την υπεράσπιση της ποιο αγαπημένης μάνας, κόρης και αδελφής μας, δηλαδή της πατρίδος μας, μήπως και εμείς μπορέσουμε στο αιώνιο βιβλίο της δόξης να γραφτούμε και να θωρούμε από εκεί ψηλά σαν αετοί με υπερηφάνεια και όχι με δάκρυα στα μάτια, το αγέρωχο σώμα της πατρίδας μας.
Πατρίδα μου αγαπημένη
Mάνα κόρη και αδελφή
Στου κόσμου τα πέρατα
Ομορφιά μου εσύ
Σε απολησμόνησα ψυχή μου
Σε ξέχασα καρδιά μου
Σε άφησα στην άκρη
Μα δεν με ξέχασες εσύ
Σαν αετό με αφήνεις
Στον ουρανό σου να πετώ
Να μπαίνω στα σύννεφα σου
Την δροσιά τους να κρατώ
Πατρίδα μου αγαπημένη
Μην με ξεχάσεις
Όπως σε ξέχασα εγώ
Μην με απολησμονήσεις
Όπως σε απολησμόνησα εγώ
Κράτα με στα χέρια σου σφικτά
Σαν μάνα στοργική
Και αν είναι να πεθάνω
Μέσα στην αγκαλιάσου να χαθώ
Πατρίδα μου εσύ.
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ
Πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου